reading

BLOK I: DE LINK

DEEL 1: ANDERS

Anders…

In het restaurantje waar ik vaak mijn koffie nuttig, raakte ik in het rijtje bij de koffiebar in gesprek met een vrouw. Als vanzelf gingen we samen aan een tafeltje zitten. Nadat ze het een en ander had verteld over zichzelf, vroeg ze mij waar ik mee bezig was, omdat ze aan mijn antwoorden gemerkt had dat die anders waren dan men gewoonlijk krijgt.

Ik zei dat ik een boek aan het schrijven was.

“Een boek? En waar gaat dat over?”

“Over rotgevoelens!”

Ze keek me beteuterd aan en vroeg toen:

“Wat moet je nou met rotgevoelens. Dat leest toch niemand, want niemand wil rotgevoelens hebben.”

Ik antwoordde dat mijn boek zou heten: “Rotgevoelens zijn je beste vrienden.”

“We kunnen rotgevoelens missen als kiespijn! Toch?” vroeg ze ongelovig en wat dwars.

“Word je wel eens misselijk ergens van of van iemand?”

Ze keek me donker aan:

“Ja, nouenof!”

Ik nam me voor om haar later te vragen of ze erover wilde praten, want er zat iets heel erg fout… Ik vroeg of dat van de hersens kwam die boodschap van misselijkheid. Ze zei wat aarzelend:

“Bedoel je dat het komt van de maag of zo!”

“Precies! En pissig worden, waar komt dat vandaan?”

“Van de nieren en de blaas misschien?”

“En als je het gevoel hebt dat je je gal moet spuwen…”

“Van de lever!” riep ze triomfantelijk uit, want nu had ze het dóór! Ze keek me over haar koffiekopje stralend aan en zei: “Je hebt in 2 minuten een ander mens van me gemaakt!”

“Nietes.”

“Welles!”

“Nietes.”

“WELLES!!” En we schaterden het uit. Het restaurant keek om, deels verstoord, deels glimlachend.

“Hoezo: nietes?”, vroeg ze eindelijk. Ik antwoordde:

“Vóór die 2 minuten was je een ander mens. Nú ga je IK worden…”

Ze zei niets en bleef me aanstaren van boven haar kopje. Ik zag tranen opwellen en zei droogjes:

“Je koffie wordt koud…”

“Er gaat zo’n wirwar door me heen… Je hebt mij het leven gered.”

“Dat klopt voor deze 2 minuten, maar verder zul je het zelf moeten doen!”

Vervolgens legde ik haar uit hoe ik hiertoe gekomen was.

Iemand zei me eens: “daar heb ik zó mijn buik vol van!” En ik antwoordde plompverloren: “dan moet je zien dat je er schijt aan krijgt!” TOING! Er ging een knop in mij om! Als je pissig wordt moet je zeiken, anders zout je alles op en fok je nierstenen. Als je gal je overloopt, als je knieën knikken… Ik begon dat soort gezegdes op te schrijven. Binnen de 2 dagen had ik er 400. En nu staan er een paar duizend op mijn website… De uitleg ervan is dwars tegen de normale opvattingen in, maar zeer bevrijdend en een verademing en opluchting voor wie het lezen en ermee gaan leven.”

Ik maakte haar duidelijk dat zo mijn website werkt en ook dit boek. Ik praat niemand iets aan, ik maak uitsluitend bewust. Ik vraag, ik eis eigenlijk dat men alles controleert in eigen lijf en leven. Mijn schrijfsels zijn niet gehaald uit de studie van andere boeken, maar ontstaan uit mijn eigen ervaringen, door eerlijk leven kostwatkost. Dit is het kostbare: nu kunnen alle mensen deze dingen controleren in eigen lijf en leven. Uit reacties blijkt mij dat ze het gevoel hebben dat ze het zelf hadden kunnen schrijven.

Mijn boek gaat over de lezer(es) ZELF. Of hij/zij professor is in de enzymologie of straatveger. Of hij/zij longarts is of de schoonmaker van diens spreekkamer. Ik weet niet of er ooit iemand ‘n boek geschreven is dat echt helemaal over de lezer/-es gaat. Ik vraag dringend dat Men het mij onmiddellijk meldt als er iets niet waar is…

“Zo gaat het met mijn boek.”

De vrouw tegenover mij keek geheel anders uit haar ogen; ze had het dóór!

“Het is alsof ik opnieuw ga léven”, zeide zij.

“Yes, we are…” zei ik…

$%#&(*)$%#&(*)$%#&(*)$%#&(*)$%#&(*)$

DEEL 2: OMKEREN

Inhoud: Kunstwerk. Proces. Taal. Ik eer… Ik zeg… Het Antwoord. Omkeren. De cruciale 7 woorden. Breekpunt. Korenmaat. De Link. Herkenning.

Kunstwerk

In Utrecht staat een kunstwerk. Het bestaat uit een grote gelijkbenige driepoot van rode stalen buizen. Mooi toch? Daarin, halverwege, een op zijn punt staande, voor een deel ingegraven gelijkbenige zwarte driepoot. Mooi toch?… Daar weer binnen staat een boomstronk. Mooi toch? Maar nou komt het: die stronk staat met z’n arme kop onder de grond, de ver afgehakte wortels steken zielig in de lucht… Géén gezicht.

Die boom hoorde dood te zijn door die averechtse behandeling. Wat gebeurde: hij wou maar niet dood. Hij kreeg het zelfs voor elkaar om zijn systeem om te keren, want op een gegeven moment gingen zijn wortels takjes maken en die stak hij triomfantelijk in de lucht!

In plaats echter van dat men juichend uitriep:

‘Wat een wonder van een boom!’ En:

‘waarom kan een boom zijn bijna-dood-ellende wel vruchtbaar maken, zonder dat iemand hem dat geleerd heeft, maar mensen niet?’ En:

‘waarom leren mensen dat nergens?’

In plaats daarvan heeft men die dappere boom uitgegraven en er een nieuwe stakker voor in de plaats gezet: weer met de worteltjes hulpeloos omhoog en de takjes in de grond.

Mij is verteld dat de boom die er nu staat al de derde is, want die vorige kreeg ook kuren door takjes te maken… Deze stakker steekt totnogtoe zijn afgestompte worteltjes hulpeloos in de lucht, terwijl zijn, eveneens afgekapte kruin geen lucht krijgt in de grond.

Dan moet je toch wel goed gek zijn om telkens zo’n krachtpatser te vervangen! Zo’n symbool van leven uit dood…

Proces

Voor iedere lezer en lezeres van deze boeken geldt:

• veel opmerkingen van mij vanuit de hoek van religies, culturen en andere structuren zijn gedateerd. Ik bedoel hiermee: dat die veranderd kunnen zijn. Ze zijn altijd aan verandering onderhevig;
• gebruik dit boek niet als opzoekboek. Het is een proces voor jezelf, een proces van bewustwording;
• ga durven voelen wat je voelt, doe nooit net of je geen rotgevoelens hebt en zeker hier niet: zoals boosheid, verontwaardiging, “hoe haalt ze het in haar hoofd”, angst voor de gevolgen als je in de gaten krijgt dat het waar is wat ik schrijf: rotgevoelens zijn van levensbelang. Dat is één van de rode draden door heel deze boeken heen;
• vraag je telkens af: “geldt dit voor mij, heeft dat met mij en in deze, mijn situaties te maken? Zo ja, wat kan ik daaraan veranderen? Zo nee: als ik me rot voel over wat ik las en het gaat over àndere dingen en àndere mensen in àndere situaties, laat ik er dan schijt aan beginnen te krijgen”;
• en: “heeft ze gelijk, of zijn mijn rotgevoelens door haar veroorzaakt, òf door wat er in mijn lichaam boven is gekomen? Komen de rotgevoelens door mijn geschiedenis met situaties en mensen? Of door mijn verwachtingen?” Als jouw rotgevoelens door mij veroorzaakt werden, moet je me onmiddellijk bellen/schrijven, want dan heb ik iets verkeerds gezegd;
• als er iets niet waar is, laat het mij weten. Want als je dat niet doet, krijg ik die onwaarheid misschien niet in de gaten en blijf andere mensen op dat punt bedriegen;
• als je dingen in deze boeken wat te moeilijk vindt, sla die dan eventjes over. Dat komt wel. Het is goed mogelijk dat je dingen die je eerste niet snapte, later wel goed vatten kan. Heb geduld met en tijd voor jezelf. Een ander heeft dat niet!;
• vind je dingen te theoretisch, of teveel herhaald, lees dan toch maar aandachtig verder, want het gaat om de fundamenten van jouw eigen lijf en leven. En die zet ik op een rijtje;
• kan je even niet verder omdat het teveel wordt, stop dan. Het is niet gek om bij deze boeken voor je eigen aantekeningen een schrift of zo bij de hand te houden, liefst een ringbandsysteem: hoe reageer je op wat je gelezen hebt en waarom? Wat vóél je, wil je iets veranderen in je leven en hoe? Dan schrijf je je eigen zelf-werkzaamheids-boek, een zelf-RED-zaamheids-boek. Ik zeg: je zal groeien in kracht om dingen (verder) te gaan veranderen in je leven.

Het is immers JOUW proces!

Heb het dus voor jezelf over om vanaf het begin te gaan lezen. Dat ben je waard.

Als je het niet als proces wil/durft zien, heb ik niks geschreven. Dan ben ik voor jou ook niet te “vertrouwen”, want ik praat niet in “jouw” straatje. Je kan het je emotioneel niet veroorloven om in te gaan zien dat dat straatje niet JOUW straatje is, maar aangepraat en emotioneel ingetraind met allerlei wapens, tot chantage en dreigen met mishandeling, echtscheiding, hel en verdoemenis toe.

Als je het boek hebt doorgewerkt en je eigen wijsheid runt, heb ik óók niks geschreven, want dan is mijn boek verder overbodig voor jou.

Taal

Onze taal is verarmd en verward, verwarrend en krom, dwz.:

• voor veel begrippen bestaan geen woorden;
• en andere woorden moeten wezen-lijk (dat betekent in zichzelf, in zijn eigenheid) andersom uitgelegd worden, zoals verantwoordelijkheid. Daar zit het woord “antwoord” in: ver-antwoord-elijkheid;
• weer andere woorden hadden nooit moeten/mogen/hoeven ontstaan;
• veel woorden worden verkeerd begrepen en verkeerd gebruikt. Massa’s ruzies en misverstanden komen voort uit een verschillende opvatting van een woord of een zin.

Daarom leg ik soms eerst uit wat ik met een bepaald woord bedoel, of wat de werkelijke inhoud ervan is.

1. Het woord “moet” betekent in mijn boeken wat Men er gewoonlijk mee bedoelt:

het hoort bij volwassen mensen,

en daarin zouden kinderen

opgevoed moeten worden;

2. ik werk graag met aandachtspunten. Dat is niet om van buiten te leren, maar het helpt je bij elk punt even stil te staan: “hoe zit dat bij mij?”;
3. het leren-voelen is een van de redenen waarom ik woorden vaak in stuk-jes ver-knip: dan leer je de oorsprong-kelijke be-doel-ing van dat woord aanvoelen, die vaak precies tegenover-gesteld is gemaakt/geworden aan wat er eigen-lijk gezegd wordt met dat woord. Heb daar aandacht voor. Dat in stuk-kjes ver-knip-pen vermeerdert en versterkt ook de energiesoorten van een woord en de betekenis die je Inzicht geeft in je eigen lijf wen leven;
4. voor het fundamentele gevoel van Waarheid en Wijsheid gebruik ik dikwerf het woord “Besef”. Niet altijd “Gevoel”, want dan kunnen mensen toch weer met een lekker gevoelentjen aan komen zetten waarvan zij vinden dat de waarheid is. Met “Besef” kan dat niet. Iets beseffen is altijd waar;
5. voor de volgende, grote dimensie gebruik ik de term: “het Universum”. Het ìs namelijk een vòlgende dimensie en geen “hogere”. De termen “hoger” en “lager” zijn vooral uit armoede uitgevonden en door allerlei stromingen ontwikkeld. In het Universum bestaan geen rangen. Wel ontwikkelingen. Ook gebruik ik soms “Het Grote Gebeuren”, omdat het een gebeuren ìs, een ontwikkeling;
6. maatschappij, religies en culturen noem ik niet steeds alle drie, maar ik vervang dat ook wel door “de structuren” of “de 3 structuren”.

Ik eer…

Ik eer met dit boek iedereen die mij niet wenste, allen die mij treiterden, vernederden, uitlachten, buitensloten: mijn vader, broers, klasgenoten, ook die van de eindexamenklas van de kweekschool, de leraressen enz.

Ik eer allerlei kunstenaars: compnisten, musici, schilders enz. die mij emotioneel vaak diep geraakt hebben, zonder mij te helpen die emoties te onderkennen en te verwerken. Ze hebben misbruik gemaakt van mijn onervarenheid en emotionele afhankelijkheid enz.

Ik eer de religies, in mijn geval de katholieke kerk die mij onderdrukte met emotioneel geweld van angst en beloftes, die mij nederigheid, dus waardeloosheid en dienstbaarheid leerde, die mij zwaar belastte met emotionele afhankelijkheid van een verlosser en een fantasiefiguur die god zou zijn.

Ik eer de oorlogsvoerders van vooral de tweede wereldoorlog die ik als klein kind heb meegemaakt.

Ik eer al degenen die mij vanuit mijn nietswaardigheid in het begin begeleidden naar meer mens-zijn, maar mij dan lieten vallen als ik wèl een stap verder zette en zij niet.

Zij allen hebben mij zwaar beschadigd. Echter: juist daardoor ben ik mèns geworden, heb ik nieuwe natuurwetten ontdekt en van alles kunnen blootleggen aan wat er mis is aan maatschappijstructuren, culturen en religies.

Ik eer aan de andere en tegenovergestelde kant vooral mijn moeder die zo sterk en eerlijk was. En die ik pas een jaar na haar dood plotseling vatte…

Ik eer ook de vele vrouwen van de vrouwenbeweging die mij ervan bewust maakten dat er een sterk en wijs mens in mij zat. Heilige vrouwen…

Ik eer mijn homeopate die ik verder Desiree zal noemen. Zij houdt mij in leven.

Ik zeg…

Ik zeg, en omdat ik mensen doe ervaren dat iedere mens de wijsheid in pacht heeft, màg ik dat zeggen:

als de mensheid

niet massaal

òmkeert

en kiest voor

eigen wijsheid en

eigen verantwoordelijkheid,

in plaats van zich te richten

naar wat er van buitenaf van hen geëist wordt,

zal dat het einde betekenen van de mensheid.

Dan is de koek gewoon òp.

Het Antwoord

Het antwoord op dit vreselijke, wanhopigmakende gezegde:

“de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens”,

geef ik in dit boek:

“Het Pad der Wijsheid is bezaaid met Natuurwetten.”

Ik bedoel daarmee dat in iedere mens alle natuurwetten vanaf de oertijd als zaaigoed aanwezig zijn. Het is aan de mens om die natuurwetten tot leven te brengen en hij/zij heeft daar alle mogelijkheden voor. Daarin mag je niet belemmerd worden, noch dwingend gestuurd of overvraagd.

En om gemiereneuk te voorkomen van mensen die zich graag theologen noemen, spreken we af dat die aanleg vol natuurwetten vanaf de conceptie aanwezig is.

Dit boek doet je gaan in-zien, gaan be-sef-fen:

1. dat je zelf het middelpunt bent van je eigen lijf en leven. Dat je zelf alles moet en kan kiezen en beslissen. Dat een ander dat nooit voor jou kan doen. Ik noem dit Egocentrisme als tegen stelling aan egoïsme;
2. dat je alles kiest en beslist met je hele lichaam en ook:
3. hoe dat lichaam werkt. Want je moet

de waarhei

per moment vinden

via de signalen

van je lichaam.

Omkeren

“Jij keert alles om!” zei iemand me eens heel onzeker en lichtelijk verwijtend. Dit was voor mij geen verwijt, maar een enorm compliment. Je moet namelijk zelfs deze uitdrukking omgekeerd zien: niet ìk keer dingen om, maar ik maak mensen ervan bewust

• dat zowat alles op z’n kop stáát,
• dat zowat alles op z’n kop gezet is,
• en met opzet,
• dat ze totnutoe gedwongen zijn geweest om verkeerd te kiezen en te beslissen,
• en van alles in eigen lijf en leven op z’n kop te zetten.

Niet ìk, maar de maatschappij, de religies, de culturen hebben altijd alles op z’n kop gezet. Wat ik doe is: dingen recht zetten en de wereld leefbaar maken, van de maatschappij een samen-leef-ing maken, de mensen een gemakkelijker leven helpen leiden, gelukkig leren zijn. Het zijn invloeden van buitenaf. Het helpt heel goed om je te verdiepen in de vijandigheden waarmee je grootgebracht bent en waarmee je probeert zo goed mogelijk te functioneren in gezin en werk en kerk.

De cruciale 7 woorden

Als tegenhanger van de 7 kruiswoorden van Jezus: “Mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?” zijn mijn boeken, net als mijn leven, gebaseerd op 7 cruciale woorden. Die cruciale 7 woorden zijn:

iedereen

heeft

de wijsheid

zelf

in pacht…

Breekpunt

Ik herinner mij een breekpunt: ik begon op dat moment te voelen dat ik telkens als ik ergens achter dreigde te komen, ik dat afremde op een punt àchter mijn nek, dus niet ìn mijn nek (“je kunt me m’n rug op”). Dan schoof ik die drang naar bewustwording weg naar “later”. Op een gegeven moment drong echter tot mij door dat datgene wat ik wegschoof de Waarheid van dat moment zou blootleggen! Ik schrok me rot(!) en heb toen meteen besloten voortaan altijd de Waarheid boven te willen krijgen.

Ná dat besluit bleek onmiddellijk dat mijn angst van dat moment ongegrond was: de Waarheid is bevrijdend en ruzies maakten mij niet meer uit. Ik vond/vind ruzies nog steeds niet leuk, maar de Waarheid moet vóórgaan en dat kan ook, omdat ze genezend, bevrijdend is. Die angsten heb ik nog altijd wel, maar ik kan er steeds beter mee omgaan.

Korenmaat

Men verwijt mij wel eens dat ik arrogant ben, verwaand, heerszuchtig, extreem en alles zoveel beter meen te weten, me van alles in mijn hoofd haal, mensen niet in hun waarde kan laten, niet mild ben. Maar wij kunnen het ons niet meer veroorloven mild te zijn. De aarde staat op springen.

Je móét weten wat je waard bent. Niks eenvoud, niks bescheidenheid, niks onderdanigheid, niks nederigheid! Huisvrouwen/moeders/echtgenotes moeten net zo goed weten wat ze waard zijn en daar voor uitkomen, daar waardering en begrip voor eisen. Zoals mijn moeder deed, zoals ik dat deed/doe en zoals vele vrouwen dat deden/doen. Je mag je licht niet onder de korenmaat houden. Jouw licht hoort in de rondte te schijnen. Je mag je niet in de hoek laten drukken door anderen: anderen mogen jouw licht ook niet onder de korenmaat zetten. Zoals bij alles moeten ook Moeders voor haar on-waarde uitkomen, hetgeen iets anders is dan waardeloosheid. Onder on-waarde versta ik: de dingen die je niet kent of kan, of kan opbrengen, plus al datgene wat je nodig hebt. Dan kunnen andere leren haar Lief te hebben.

De Link

Verreweg het grootste deel van de mensheid kan de link dan ook niet leggen van hun gezondheid naar:

• wat hun dagelijks leven met het lichaam te maken heeft en wat met de hersens;
• wat dat met energie te maken heeft;
• hun gevoelens en hun Gevoel/Besef;
• wat dat Besef, de werking van hun Lichaam met “God”/“Godin” te maken heeft, met het Universum;
• wat er EIGENLIJK gebeurd is in hun leven;
• alle emotionele manipulatie die ze vanaf de conceptie hebben moeten ondergaan, hun geschiedenis dus;
• wat de geschiedenis, de betekenis en de grote waarde, de absolute waarde van rotgevoelens zijn in de vorm van woede, angst, onzekerheid, depressie, teleurstelling, verontwaardiging, verdriet, haat, wanhoop;
• hoe de maatschappelijke en culturele invloeden hen hun gezondheid en hun geluk afpakten, door emotionele manipulatie;
• ondanks allerlei therapieën komen de mensen toch niet ver genoeg. Alles is niet simpel genoeg, niet lichamelijk genoeg;
• hoe ze ànders kunnen leven: gemakkelijker, gelukkiger, gezonder, zonder angst voor de dood…

Tegen mensen met angst om bewust en kritisch te leven, wil ik zeggen: probeer te beseffen hoe belangrijk jouw lichaam is: dat je:

alleen met jouw lichaam

en IN jouw leven,

(niet ervoor en niet erna),

jouw geest moet vormen;

dat jouw leven zó kostbaar is en

dat je maar één leven hebt;

dat niemand jouw leven leven kan;

dat niemand zelfs jou leven leven màg;

dat niemand jou in welke richting dan ook mag dwingen

of had mogen dwingen.

Veel van dit boek loopt vooruit op dat over de Kuddegeest, en doet je vóélen hoezeer de maatschappij, de religies en culturen jou bestreden hebben en nog met emotioneel en ander geweld blijven bestrijden in jouw eigenheid, in het een doel van je leven meer mens worden en groeien in bewustwording.

Herkenning

Veel mensen, vrouwen èn mannen, zullen dingen in mijn boeken herkennen en in hun lichaam over eigen leven, eigen Wijsheid vóélen. Ga daarin mee.

Als je iets in dit boek leest en herkent, dan zat dat al in je lijf ingebakken, omdat je dat zelf had meegemaakt en dat vóél je in je lichaam. Als het in je lijf voelbaar naar boven komt, dan is dat niets nieuws, want je wist het al. De ondergrond van die herkenning is jouw deskundigheid: “Ja, dat is waar!” … “Je hebt zo gelijk. Daar ben ik het helemaal mee eens.” Dat voelt als buitengewoon prettig aan in je lichaam, het lucht op, je voelt je er zekerder door. Ik merk dat dagelijks aan e-mails van mijn website- lezers op Internet.

“Tis of ik thuiskom…”, schreef me een vrouw die die nacht uren had zitten surfen op mijn website.

Heb je dingen niet ervaren, dan volgt geen herkenning. Dingen die je uit boeken of lessen of zo geleerd hebt, dènk je te herkennen, maar je hebt er geen ervaring mee in eigen lijf en leven. En dingen die echt nieuw voor je zijn, kan je niet herkennen. Dat kan gevoelens van verwarring oproepen.

Mijn boek is JOUW boek. Als je het “uit” hebt, heb je het niet meer nodig. En mij ook niet…

#%&@#%&@#%&@#%&@#%&@#%&@%#

DEEL 3: DIEREN

Inhoud: Dieren 1. Eindproduct? Denken. Dieren 2. Mensen.

Dieren 1

Streng gelovige christenen laten zich door hun religie te geloven voorschrijven dat de mens zich niet uit het dier ontwikkeld heeft, want zo staat het niet in de bijbel. Bovendien is het minderwaardig, want de mens staat boven het dier.

Ik zeg: de mens moet het nog maar helemaal waarmaken dat hij/zij boven het dier staat, dat hij/zij belangrijker is, meer waarde heeft. Er zijn allerhande terreinen aan te wijzen waarop de mens zelfs ònder dierniveau terecht is gekomen. De mens is op andere terreinen op dierniveau blijven hangen en maar op één gebied heeft hij/zij zich veel en veel verder ontwikkeld: dat van het verstand.

Enkele punten wil ik hier aangeven, waarop wij gewoon(!) slechter dan dieren met eigen lijf en leven en met dat van andere mensen en met alles om ons heen omgaan, ook met dieren zelf. Als je er even voor gaat zitten puzzelen, kan je die terreinen zelf uitschrijven:

• dieren gaan als dieren met elkaar om. Mensen kunnen bijna nergens als mensen met elkaar omgaan;
• het dier is natuurlijk en leeft met de natuur mee. De mens is een gedrocht van onnatuurlijkheid, van tégennatuurlijkheid. De mens is levensvernietigend, natuurvernietigend ten opzichte van eigen lijf en leven en dat van anderen, van dieren, planten enz.;
• dieren leven uit instinct en ervaring, mensen hebben niet veel instinct meer en leven volgens berekeningen, culturele en religieuze normen en waarden, toekomstdromen, ideeën, idealen, romantische fantasieën en frustraties;
• het grote rotgevoel: angst, is van cruciaal belang bij dieren voor zelfbehoud en het behoud van de soort. Mensen veroordelen rotgevoelens en mishandelen daardoor zichzelf en anderen;
• dieren leven zèlf, zoals ze uit ervaring, instinct en groepsbelang weten dat goed is. Mensen weten niet wat goed voor henzelf is en ook niet voor de mensheid. Ze láten zich leven;
• dieren leven met hun hele lijf. Mensen hebben alleen hersens en een geslachtsdeel en Men meent dat de rest daardoor wordt gestuurd;
• dieren doen alles met overgave, met aandacht voor datgene waar ze mee bezig zijn.Dat is hun behoud en ook het behoud van hun plaats in de groep/kudde. Mensen dóén het één en dènken aan het ander. In zekere zin is dat een stapverder dat mensen emotioneel/verstandelijk met verschillende dingen bezig kunnen zijn. Maar het is tevens een gevaar;
• dieren zorgen goed voor hun lichaam en zelfs vaak ook voor dat van een ander. Mijn konijntjes likken elkaar dikwijls. Mensen zorgen niet goed voor hun lichaam. Ze óvergebruiken het in sport en werk en verder gebruiken ze in- en uitwendig allerlei rotzooi. En anderzijds vertroetelen ze het door overdadige reiniging enz;
• dieren léren uit ervaring. Mensen niet. Mensen leggen zelfs allerlei ervaringen verkeerd uit, zowel ervaringen van zichzelf als die van anderen. Daardoor leren ze hun lessen verkeerd: niet hoe ze als mèns verder moeten, maar hoe ze in de functies van hun vele kuddes verder moeten;
• dieren leven van moment tot moment. Mensen leven in het verleden en zitten vol berekeningen naar de toekomst. Ze zitten vol zorgen en gepieker over prettige en zorgelijke verwachtingen. Ze laten zich leven door verleden en door fantasieën over de toekomst;
• een dier is gewoon zichzelf. Een hond probeert zoveel als hem toegestaan wordt een hond te zijn. Mijn konijntjes die in huis rondhuppelen, proberen zo konijn mogelijk te zijn, aangepast aan de beperkingen die ik hun opleg. Ik ben niet mens genoeg, dus zeker niet konijns genoeg om hen te begrijpen. En begrijpen zou méér moeten zijn dan verstandelijk geredeneer;
• dieren willen het voor zichzelf ècht goede. Mensen niet, die zetten zich dagin daguit af tegen de Waarheid. Ze bestrijden de Waarheid. Degene die de vinger op een zere plek legt moet wèg of dood, of die wordt opgesloten in een psychiatrische inrichting;
• dieren kennen, ruiken en voelen gevaar. Vaak gedwongen of daartoe opgefokt, lopen mensen, vooral mannen, het gevaar met open ogen tegemoet: oorlog, misdaad, milieuvervuiling, baas/knechtverhouding in werk en huwelijk, gevaarlijke sporten enz.;
• dieren martelen en moorden niet. Op hoge uitzonderingen na. Als ze anderen verwonden of doden, is dat om zich te verdedigen, om de rangorde in de groep te bepalen, vanwege de voortplanting, vanwege de jongen en/of het belang van de groep, om te kunnen eten. Als een kat met een muis “speelt”, doet ze dat niet om die muis te pesten, maar om haar snelheid en reactievermogen op peil te houden, nodig om muizen te vangen. Misschien ook om van de muis te leren hoe die zich gedraagt in een stresstoestand, zodat ze de volgende muis beter om de tuin kan leiden.

Mensen martelen en moorden, ze treiteren en chanteren. Het kleine werk ervan kunnen vrouwen ook, maar martelen, moorden en oorlogvoeren doen vrouwen over het algemeen alleen als ze gedwongen worden. Heel het opvoeden is een vorm van chanteren en dus treiteren. Het spijt mij dat ik er met mijn door de maatschappij en de RK kerk voorgeprogrammeerde beperktheid aan meegedaan heb. Ik hoop door oa. dit boek er wat van recht te zetten;

• dieren worden ziek en gaan dood op de voor hen normale manier. Ook als ze dienen als prooi. Ze dienen zelfs de evolutie: de sterkste, de snelste plant zich voort. Welk mens gaat normaal dood? Welke ziekte is normaal en niet een gevolg van bijvoorbeeld het met alle inzet uitoefenen van alle functies en het verkeerd omgaan met relaties en werk-situaties enz.?;
• een volwassen dier ìs volwassen. Mensen worden emotioneel steeds minder menselijk dan ze op kinderleeftijd waren. Vooral kunstenaars, topsporters en religieverkondigers. Zo gaan mensen ook met elkaar om. Kijk eens op een deftige receptie rond, of op een politieke vergadering: kleuters die een spelletje spelen;
• dieren kennen hun behoeftes. Mensen niet. En als ze in de gaten krijgen wat ze ècht nodig hebben, durven ze er niet voor te zorgen dat ze het krijgen;
• huisdieren kennen zelfs de behoeftes van hun bazen en bazinnen. Een verdrietige vrouw kan erop rekenen dat de kat op schoot springt, dat de hond tegen haar aan komt liggen: energie-uitwisselen. De dieren voelen echter heel goed dat hun bundeltje energiesoorten te beperkt is voor het vrouwtje: ze zijn maar dieren. Ik had een zenuwontsteking in mijn heup gehad, waardoor mijn rechterbeen verlamd was geweest. Dat been was nog niet sterk. Ik moest iets doen op de grond en ging gewoontegetrouw even op de grond zitten. Maar wist niet overeind te komen. Macy, mijn konijntje, zat 30 cm verder. Ik zei: “Hoe moet ik nou overeind komen?” Ze zat me met grote ogen aan te kijken en ik hoorde haar denken: “ik wil je wel helpen, maar dat kan ik niet!” Ik zei haar: “wat ben je toch een schat!” En eigenlijk moest ik vreselijk lachen bij het idee dat een klein konijntje een oude vrouw helpt bij het opstaan van de grond…;
• ze doen echter meer voor haar dan haar huisgenoten.
• dieren weten hoe belangrijk knuffelen is (apen, zeehonden, mantelroggen, varanen, parkieten, konijnen). Dieren zijn er verzot op door mensen geaaid te worden. Zelfs de meest wilde dieren vinden knuffelen zalig als ze het een keer gevoeld hebben. Dat komt omdat ze ervaren dat de energiepatronen van mensen veelvoudiger en sterker is dan dat van de dieren zelf. Hun pakketje is eenvoudiger, doordat hun natuurwetten eenvoudiger zijn. Mensen mijden knuffelen als de pest, vooral mannen. Die kunnen alleen een heel klein beetje knuffelen om te neuken. Als ik voetballers op het veld zo hartelijk met elkaar om zie gaan als er een gescoord heeft, denk ik: “ben je thuis ook zo warm voor je vrouw en kinderen?”;
• in de dierenwereld zorgen de dieren voor de jongen zoals bij hen past. En dat betekent: zoals de overlevingskans het grootste is. Bijvoorbeeld:
• alleen door de moeder: spinnen, eenden, krokodillen;
• alleen door de vader: merels, zeepaardjes, struisvogels;
• door de vader en de moeder: mussen, albatrossen;
• alleen door de vrouwen van de groep: leeuwen, mieren;
• door mannen en vrouwen van de gehele groep, waarbij meerdere vrouwen kinderen krijgen: apen;
• door de gehele groep waarbij één vrouw de kinderen baart: hyena’s;
• door niemand: schildpad;
• door een pleegouder: koekoek.
• bij de dieren gaan de kinderen het nest uit op de tijd die bij de dieren past. Dikwijls op een voor mensenbegrippen hardhandige wijze. Mensen worden vaak levenslang afhankelijk gehouden van een moeder(-figuur). Beter gezegd: van een moederbééld, een romantisch moederbeeld, een ideaal moederbeeld, geschapen en in leven gehouden door maatschappij en religies. En aan de andere kant staat een stoer, ideaal “vader”-beeld, met de toegestane, gestimuleerde beperkingen van zijn kostwinnerschap;
• bij dieren is de vrouw niet de mindere van de man òmdat ze vrouw is. Bij de mensen is de vrouw een voorwerp. Een voorwerp dat op de laatste plaats komt. In veel volkeren, religies en culturen is ze wettelijk totaal rechteloos. In India zijn koeien en apen heilig, maar vrouwen rechteloos. Ze worden verbrand als ze de schoonfamilie niet aanstaan. De belangrijkste beslissing die op de Eurotop in Amsterdam (juni ‘97) genomen is: vrouwen bestaan niet. Er is namelijk geen woord gezegd over de positie van vrouwen;
• dieren hebben dan ook geen godsdiensten nodig. Hun “rituelen” zijn uitsluitend noodzakelijk voor de instandhouding van de soort.

In feite heeft de mens

in de evolutie

voortdurend

stappen terug-gezet

na de evolutie van de aap.

Mensen voelen zich onterecht hogere wezens dan dieren.

Eindproduct?

De mens zou het eindproduct zijn van de evolutie. Zegt Men… Maar nee: de mens staat zelfs lager dan het laagst-geplaatste dier. Dus niks ontwikkeling, niks evolutie… Dieren zijn namelijk altijd eerlijk:

• ze leven volgens de voor hen geldende natuurwetten;
• houden hun natuurwetten in stand;
• of veranderen die voor hun evolutie.

Zo houden ze het beste voor zichzelf en helpen de soort overleven.

De mens niet. De mens wordt vanaf de conceptie emotioneel zó mishandeld dat iedereen liegt en op veilig speelt. Iedereen steelt van andermans energiesoorten door aandacht te eisen, die manipuleert anderen door middel van religies en kunst en donderpreken en topsport en rolmodellen en vooral door de kuddegeest!

Ook is de mens gehecht aan van alles en nog wat. Je voelt dat in je lijf, dus het ZIT in je lijf en het zijn stuk over stuk ziektes, fractaal in elk orgaan. In het deel over energiesoorten leg ik het degelijk uit. Dat klinkt erg theoretisch, maar je hebt er veel aan. Er gaat je een enorm licht op!

Hierna komt al wel een stuk over hoe de mens gesplitst wordt.

Denken

Sinds het denken begon, is de evolutie een halt toegroepen. Door de mens…

Het Universum had zich

door de mens

verder

moeten

ontwikkelen,

maar dat is met allerlei geweld bestreden. Er zijn hele, dwingende structuren ontwikkeld die dat denken moesten bevorderen en het gevoel, en vooral het Gevoel/Besef moesten bestrijden. Die structuren zijn ondergebracht in de maatschappij, de religies en de culturen.

Het is op de aarde een enorme kramptoestand in een versnellende spiraal naar binnen, oftewel: enorme soorten en hoeveelheden verkeerd gebruikte energiesoorten keren zich tegen de mensheid en tegen de gehele natuur: het Kwaad heeft de overhand. Het lijkt wel een zwart gat waar we in zitten: we worden steeds verder en sneller het zwarte gat van wanhoop, angst, vernielingen, misdaad, moord, oorlog en uitzichtloosheid in gedreven. Kan dat ooit de bedoeling zijn geweest van aarde, natuur en mensheid en van het Universum?

Ik wil mensen van een ander in-zicht bewust maken, van een andere, hun persoonlijke manier van omgaan met eigen lijf en leven. Dat zit al vanaf de conceptie in hun lijf, maar dat is er met allerlei, vooral emotionele manipulatie zwaar onderdrukt.

Die andere manier van omgaan met eigen lijf en leven is de volgende stap in de evolutie.

De volgende stap in de evolutie

is ieders eigen stap

op het pad der eigen Wijsheid.

Die stap heeft de mens nog steeds niet gezet. Vooral uit angst. De enkeling die dat wel poogde en poogt te doen, werd en wordt afgestraft met uitlachen, vernederen, ruzie, wegpromoveren, platspuiten, mishandeling, ontslag, uitstoting, marteling, gevangenzetting, echtscheiding, moord, oorlog enz.

Dieren 2

Mensen hebben vaak huisdieren, omdat ze die nodig hebben, omdat ze behoefte hebben aan eerlijkheid en trouw. Dat is niet erg, maar je moet het wel weten. Mensen zeggen dan dat ze “houden van” het dier. Dat kan alleen als je het dier het dier laat. Ik bedoel dit:

dieren kunnen

jou niet geven

wat jij als mèns

nodig hebt,

niet de nodige energiesoorten, niet de liefde, niet de aandacht en zeker niet de bewustmakende aandacht.

Dieren kunnen mensen niet de benodigde goede aandacht geven. “Ik krijg er zoveel voor terug (voor die liefde voor hond of kat)…” klopt niet, want dat dier kan de mensenwereld niet aanvullen.

Angsten, teleurstellingen, woede

en andere frustraties

moeten

met mènsen verwerkt worden.

De hoognodige aandacht en liefde moet van mènsen komen, van menselijke energie. Dieren zijn te beperkt. Maar omdat ze zo verschrikkelijk graag aan de behoeftes van hun mensen willen tegemoet komen, putten ze zich uit met hun beperktheid. Dat gaat zich wreken.

Mensen die liefde cq aandacht nodig hebben: vraag die niet van je huisdier. Je moet mensen zoeken die jou hoognodige aandacht geven kunnen. Vooral wanneer die aandacht niet prettig lijkt, omdat heilige huisjes omver gehaald worden, moet je je juist vastklampen aan zo’n huisjes-omver-schop(st)er… Het is beter om met een mèns samen te wonen. En samen en aan elkaar je verlangens en frustraties af te leven. Dan kan het huis bol staan van de ruzie en juist dan is het goed.

Na 38 jaar konijntjes in huis weet ik er wel wat van. Ik heb dan ook een boek geschreven: “Konijn in Huis.” Het staat in z’n geheel op Internet. Het gaat echter over mijn eerste 3 konijntjes, dus ik moet het nodig bijwerken.

Mensen

“Maar mensen kunnen delen met elkaar, ze kunnen zorg hebben, ze kunnen idealen hebben, actie voeren voor minderen, liefhebben, zich opofferen”, zul je zeggen, “dat kunnen dieren niet, tenzij voor hun jongen. Daarin zijn mensen dan toch groter, verder dan dieren..”

Dit soort dingen kunnen mensen inderdaad. Maar het gaat erom waaròm ze die dingen doen. Als je dat uit gaat pluizen, blijkt dat mensen het delen, opofferen, zelfs hun leven geven voor 90 of 99 % uit emotionele zelfbevrediging doen: dus niet voor die ander(en) maar uit eigen behoefte. Dat is het gebrek-kige van mensen.

Pas zodra ze ècht kunnen gaan Liefhebben zijn ze verder dan dieren.

Bij ècht Liefhebben vallen Egocentrisme en Liefhebben samen. Dat is een kenmerk van de Waarheid:

in de Waarheid

vallen

tegenstellingen

samen.

%&$%&$%&$%&$%&$%&$%